nl / en

Op het palmares van Alexandra Jacquet vind je diverse artistieke creaties terug. In haar werk vind je steeds haar interesse voor interactie en intense beleving. Bewustzijn is er een belangrijk onderdeel van. Daarom stelt ze zichzelf en haar deelnemers de volgende vragen.

‘Wat doet afscheiding, beperking, confrontatie… met jou? Maar daartegenover ook, verbinding, verzoening, flow en liefde? En hoe prikkelen ze jouw bewegende dansziel?’ Samen trachten ze hier door een gemeenschappelijk proces een antwoord op te bieden.

Danspunt: Doorheen je repertoire vinden we een brede waaier van invalshoeken terug. Ook binnen de sessie waarvan ik een stukje meepikte werd al snel duidelijk dat dit breder dan danscreatie zal zijn. Met welk materiaal ga je deze keer aan de slag?

Alexandra: ‘Dat klopt. Dit stuk begint bij het onderzoek naar de relatie tussen ruimtelijkheid, beweging en emoties. Voor alle drie de aspecten is geluid de dragende kracht. De elementen van ruimtelijkheid en beweging koppelen we aan emoties. De emoties die we aanraken halen we uit het verhaal van Olivia Binana. Haar ervaring zit vol met contradicties van verlies, botsing, beperking, verwarring maar ook overgave, moed en durf.’

‘Wanneer we deze componenten in de vorm van geluid en beweging letterlijk in de ruimte plaatsen, creëren we een wave van emoties. Om dit in een coherent geheel te gieten als zijnde één doorlopende wave, werk ik samen met Stan, geluidsfilosoof. Ook hij doet mee onderzoek en zal specifiek voor ons stuk de muziek schrijven. Het is geen klassiek muziekstuk maar een soundscape die zich ook door de ruimte zal verplaatsen.’

Danspunt: Om dit stuk te creëren vertrekken jullie vanuit de ervaring van Olivia, welke elementen van haar levensverhaal gebruiken jullie?

Alexandra: ‘Olivia werd geleidelijk aan blind. Het verliezen van haar zicht was een gebeurtenis die niet van vandaag op morgen plaatsvond. De hoofdvraag die zij zich hierbij stelt is ‘hoe kan echte liefde bestaan?’. Vanuit haar ervaring is het moeilijk te geloven dat er een God, onder de vorm van liefde, bestaat wanneer er zoiets kan gebeuren als het zicht dat verdwijnt. Het feit dat zij blind werd voelde als een straf voor haar.’

‘Wanneer Olivia haar verhaal vertelt merk je haar twijfel over het bestaan van liefde in de pure zin. Ze spreekt die twijfel ook uit en stelt zich kritisch op tegenover het bestaan van liefde. Zelf noemt zij dit Le tribunal d’Amour. Ze heeft als het ware de liefde terechtgesteld.’

‘Dit proces onderging zij als individu en kenmerkte zich door verlies en pijn. Maar er is ook een gedeelte na. Langzaamaan transformeert dit verloop en zijn er naast negatieve veranderingen ook andere, positievere invalshoeken. Tijdens de creatieperiode willen we deze positieve elementen ook benadrukken naar Olivia toe.’

‘Denk hierbij bijvoorbeeld aan hulp bieden aan een slechtziend persoon. Dit kan voor twee individuen heel anders ervaren worden. Je kan ervan uitgaan dat iemand je wil betuttelen, je eigenwaarde niet respecteert maar je kan er ook vanuit gaan dat deze persoon je wil ondersteunen in je eigen autonomie en je een stapje verder wil brengen.’

‘De deelnemers in dit project zijn zowel ziend als niet- of slechtziend. Dit geeft een veilige en begripvolle context om deze verschillende invalshoeken te benoemen en te exploreren.’

Danspunt: Het creëren van dit stuk is op vele vlakken een uitdaging. Je haalde net aan dat je met een gemixte groep werkt op vlak van visuele capaciteiten. Op welke vlakken is je manier van aanpak hierdoor anders?

Alexandra: ‘De artistieke tools die we gebruiken, focussen zich veel meer op de andere zintuigen. Het gehoor bijvoorbeeld speelt een belangrijke factor. Wanneer je vraagt om een bepaalde beweging te maken richt je je op geluiden en het verbaal maken van de bewegingen die je in gedachten hebt.’

‘Ik ben mij veel bewuster van de manier waarop ik instructies geef. Slechtzienden kunnen mijn instructies niet zien, dus ga ik op zoek naar een manier om de juiste woorden te gebruiken. Dat dwingt je om naar de essentie te keren van wat je eigenlijk wil overbrengen. Het zet mij wel aan het denken over het doel dat ik vooropstel in mijn opdrachten aan de deelnemers. Je focust veel minder op het esthetische en meer op het gevoelsmatige bij de bewegingsfrases die je wilt overbrengen.’

‘In de eerste sessies bewogen en dansten we vaak in het donker en zelfs geblinddoekt. Aan de ene kant kan je dat ervaren als een veilige omgeving: je bent minder zichtbaar, het geeft een geborgen sfeer. Daarnaast vraagt dit ook een basis van vertrouwen en als deelnemer moet je jezelf zo durven opstellen. Zeker voor degenen die wel gewend zijn om op hun zicht af te gaan.’

‘Met deze keuze wilde ik alle deelnemers op gelijke voet zetten maar je zou zeker kunnen stellen dat de deelnemers die slechtziend of blind zijn en hier dagelijks mee geconfronteerd worden, zelfs een voordeel hebben. ‘In het donker’ is voor hen een gekende context. De groep deelnemers is zeer ontvankelijk en gaat zacht met elkaar om, dit geeft een veilige en begripvolle context om de verschillende perspectieven te benoemen en te exploreren.’

Danspunt: Jullie samenwerking klinkt als een unieke ervaring. Hoe vertaal je deze ervaring naar het brede publiek?

Alexandra: ‘Doorheen de tien sessies onderzoeken we hoe we de bewegingen en emoties kunnen inzetten om een soundscape te maken. Zowel van de hele groep als van de gecreëerde bewegingsfrases van de afzonderlijke individuen maken we geluidsopnames om hierin te verwerken. De audio-dansinstallatie heeft als doel het publiek mee doorheen het verhaal te nemen. We willen hen graag dezelfde ervaring bieden.’

‘Om hen dit te geven kunnen we hen niet zomaar laten toeschouwen maar vragen we hen om in groepjes deel te nemen en de ervaring zelf te beleven. De ervaring vertrekt vanuit het wegnemen van het zicht door het publiek te blinddoeken en in een donkere ruimte te plaatsen. In deze ruimte kunnen ze vrij meebewegen met de soundscape. Wie wil kan actief participeren en mee geluiden vormen.’

‘Omdat de aanwezigen elkaar niet zien zullen ze ook niet kunnen uitmaken of de geluiden door hen of door de installatie geproduceerd worden. Wat we wel hopen is dat ze de groepsdynamiek opmerken en de diepte van de emotionele en bewegingservaring.’

Dit onderzoek en de uitwerking ervan wordt gesteund door Licht en Liefde en Danspunt.

Le tribunal d’Amour maakt deel uit van Hoogstpersoonlijk en wordt verschillende dagen tentoongesteld in het S.M.A.K. tussen 10 november en 1 december 2023.

‘In de kijker’ is een platform voor dansers, dansdocenten en makers om net dat ietsje meer te vertellen over hun werk. Ontdek de diversiteit van het danslandschap

en laat je inspireren!

Werk je aan een eigen voorstelling en heb je nood aan artistiek en inhoudelijk advies? Wij sturen een professionele coach om jou constructief bij te staan!

vraag feedback